İnsan Sevmeli Şiiri - Yılmaz Aybar

İnsan sevmeli baharsa
Başlamışsa çiçekler sarılardan aklardan
Ümitlerse yeniden cıvıl cıvıl dönen kuşlar
Bıldır göçtükleri uzaklardan

İnsan sevmeli yazsa
Yanmışsa dudakları kıraçlar gibi
Dereler de dindirmiyorsa
Söndürmüyorsa denizler de ateşini

İnsan sevmeli güzse
Güzelse hâlâ bahçeler
Son renklerse uçuşan yapraklarda
Sevincin yerine almışsa keder

İnsan sevmeli kışsa
Yitirmişse her şey sıcaklığını
Yalnız tenin değil
Ruhun da örtmek gerekiyorsa çıplaklığını

İnsan sevmeli dört mevsim
Dört dörtlük yaşamalı ömrünce
Sevilmese bile sevdiği kadar
Mutluluk sevende kalmalı ölünce