İnsanlar mutluluklarını,
Gül bahçelerinde ararlar...
Ama, en güzel çiçekler,
Kaldırım kenarlarında açarlar.
Öpüp kaldırırlar ekmeği,
Bazı gönüller yanıp, tutuşurlar...
Bilirler muhtaç olduklarını,
Onlar, sevgiyi Hakikatte ararlar.
Allah yetiyorken kullarına,
Bazıları araya aracılar koyarlar!
İnsanlar dünyalıkları için,
Başkalarını bilip bilmeden ateşe atarlar.
Alınmayın ne olur sözlerimize,
Gülümseyiverin Hoca Nasrettin'e
Kalplerinizi kabartıverin Yunus'a
Sadece hayvan sevdikçe değil,
İnsanlar insan sevdikçe, Allah'ın sevgisinden tadarlar.
Kayıt Tarihi : 1.11.2018 15:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!