İnsan Sevince Anlıyor Şiiri - İbrahim Yı ...

İbrahim Yılmaz
1726

ŞİİR


26

TAKİPÇİ

İnsan Sevince Anlıyor


Sevgi; Ezelden ebede akan ilahi bir nehirdir
Yürekten sevmek, ne şubata sığar ne de on iki aya
Mevsimler toz duman olur kusursuz aşk karşısında
Sevmek, içime huzur veren ferahlık ve kalbe şifadır
Dağlar bile dile gelip ses verir Şirin için Ferhat'a
Aşk kanatlanınca, nerede duracağı hiç belli olmaz
Merhem olur, yüreklerde kapanmayan her yaraya
Yıldızlar pul pul olup dökülür aşk ulaşınca arşı alaya.

Varsın deli desinler çölde Leyla'sını arayan Mecnun'a
Mecnun Leyla'sını hiç görmeden gönülden sevdi
Öyle sevdi ki ram oldu kalbini yakan sevdasına
Mutlak sevgi illaki gözlerini görmek değildir
Ta uzaklardan o sevgilinin yüreğini hissetmektir.

Eğer, aşk denilen iksir yoksa naçiz ruhumda
Kavrulan bir hazan gazeli olur aşk şuramda
Göklerde ve yerde tufan olur bendeki hüznün
Yeni doğan güneş gibi içimi ısıtır her sözün
Her şey varlığınla güzeldir, eğer içimde sen varsan
Aşk, gönlümde ulaşılması en zor muhteşem makamdır
Seni sevmeyen yüreklere billahi yaşamak haramdır.

Her bahar kurumuş mecalsiz dallara ruh veren aşktır
Seni anlamlı kılan hayatın sırlarını bilmek şanstır
Aşk olmasa ben kendimi kime arz edip anlatacağım
Senin cemalini gördüm dağların yeşeren orman denizinde
Ben seni nasıl sevmem aşkın bende yaşarken kalbimde
Refikamla ben sana yürüyorum her gün hüzün gecelerimde.

Beni ıssız yeryüzü çöllerine sür, ama sakın aşksız bırakma
Ben aşk karşısında Eyyüb'un sabrında ki sevdasına talibim
Sabrında ağlayan gözlerim Yakup'un kirpiklerinden dökülüverdi
Öyle bir an geldi ki aşkınla geceyi yırtan şafak sökülüverdi.

Hayallerim ah hayallerim ne olacak derken uyandım rüyamdan
Halbuki beni hiç terk etmeyen sevdandı beni mutlu yaşatan
Yıldızlarla sevişen yakamozların duygularında edep var
Aşkı kirleten duyguların pençesinde mutsuz bir ömür ağlar
Çağdaş köleler gördüm kibirlerinin nefreti geceyi ağlatıyor
Hal bu ki senin merhamet nehri gözlerin beni hayata bağlıyor.

Ey! uzakları yakın eden aşkın şahlanmış sevda atlıları
Bana evimin kandili olan o sevgilinin gözlerini getirin
Getirin ki ısıtsın buz kırağı olmuş şubat gecelerimi
Ben aşığım evreni ısıtan o sevgilinin yeşil gözlerine
Orada saltanatımın sultanı bekler beni aşk hürmetine
İnan sözüm kalmadı tükendim artık sevmekten öteye ne var
İnsan sevince anlıyor, sevgisiz bir ömür billahi zarar.

14 Şubat 2020

İbrahim Yılmaz
Kayıt Tarihi : 17.2.2020 02:45:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

İbrahim Yılmaz