İnsan Sevince Şiiri - Ali Urgan

Huzuru ölünce, seni sevince...
Bak, inceden ince karlar yağıyor.
Dilim lal oluyor seni görünce,
Şu Ay gözlerinde, sende doğuyor.

Siyahı beyaza kar arada bir.
Kara gözlerle gel, yâr arada bir.
Bahar oluversin, sar arada bir.
Sen gidince yine Ay kayboluyor.

Yıkılmış bir kalbin sevda yuvası,
Kapanmaz bu aşkın hasret yarası.
Ağlar mı gözlerin tatlı karası?
Yürek yangın yeri, bir hâl oluyor.

Gözlerim nicedir seni görmüyor.
Ölmek isterim yâr ecel gelmiyor.
Niceyim kimseler hâlim bilmiyor.
Zaman bitti gülüm,vakit doluyor.

Düşmeye gör yârim sevda nârına,
Bu cilve, naz, edâ, kalmaz yarına.
Söylersem gitmesin sözler zoruna,
Seninde gün be gün ömrün soluyor.

Düşlerimde ışık, bir candı sesin.
Hatıralar beni senden silmesin.
Ben sevdim, kimseler seni bilmesin.
Her gece gözlerin beni vuruyor.

Huzuru ölünce, seni sevince...
Bak, inceden ince karlar yağıyor.
Dilim lal oluyor seni görünce,
Şu Ay gözlerinde, sende doğuyor.