İnsan Sevince Şiiri - Gülgün Özel

Insan sevince kör olurmuş
Ben gözlerimi kaybettim anne.
O siyah -kahve tren raylarında,
O uçağın kanadında,
Ve gelmeyen gemiyi beklerken, rıhtımda.
Ben gençliğimi yitirdim anne,
Hibe ettim Deli/kanlı bir zamana.

Sevdamı gömdüm denizin dibine,
Balıkların hafızasıyla yaşasın, çok acı vermesin diye.
Kelebeklerin rengarenk kanadına sürdüm yüzünü,
Göçederken, birgünlük dünyadan ahirete.

Yürekmis deli/kanlı olan annem.
Ben dar mekanlarda kaybettim,
S/ensiz yüreğimi.
Avuçlarında parçalarken,
C/anımı serdim, nimet diye önüne.
Her düştüğüm çukurda,
"Iftihar et kendinle" derdin,
Ne cok sey bağışladı sana Rab'bin.

İnsan sevince dal olurmuş anne.!
Ben genç yaşta kırağı yedim,
Ayaz vurdu bağlarıma...
Açıkara sıralanmış, ölümler beğendim kendime,
Giyiverdim sevgisizligi özüme.

28 haziran 2018

Gülgün Özel
Kayıt Tarihi : 13.12.2018 08:29:00