I
Kahrolası ilhamlarım
Kara bulutları saldı düşüme
Hava soğuk, ensede yılan gibi
Kar yerine
Korlar yağdı içime.
II.
Yanar durur yüreğim
Ürkek, kısık çığlıklarda…
Isınıyor, soğumuş bedenin göğsünde annesinin
Ayazlı kış sabahında bir yetim;
Balyoz balyoz gözyaşları düşerken yere,
Tüz ekiyor gözlerim sayfalarıma;
Tenim titrek
Tercüman oldu kalemim duygularıma
Kekeliyerek.
III:
Öfkesinden suyu kurudu çölün
Havası bozuk havanın
Alnım yerde
Kum alıp götürüyor nefesim ciğerlerime
Boşuna mı?
Yeşertir mi gözyaşlarım bu ümitsiz çölleri,
Dindirir mi acıları mazlarımın! ...
Zülme değil koklamak için eğil,
Toprak deyip bastığımız yerleri.
Kan kokuyor
Secde ettiğim her yer;
Bozuyor ihlasımı
Ayyuka çıkan sesler…
Nal sesi, kuş sesi, değil bunlar
Kahkahaları, kokuşmuş vicdanların,
Ağlayışları ne acı çocukların…
Şehadetleri yarım bırakan
Uçakların, bombaların sesidir kulaklarımda.
IV.
Arkamda saf saf melekler
Tutuklamak için
Secdeden kalkmamı bekler.
Kayıt Tarihi : 6.7.2007 01:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ezilen ve horlanan kadınlar, yaşlılar ve çocuklar; milletler, toplumlar ve insanlar... Bu duruma seyirci, ilgisiz ve kayıtsız kalan biz müslümanlar...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!