Refah TORLAK / RETOR - 1950
“ İNSAN SEVGİSİ VE ADAMLIK “
Yeter yaratan aşkına, yeter artık, yeter durun
Üzmeyin şu canları, ne kalp kırın ne de vurun
Ne günahı var eşinin, ne günahı var yavrunun
Böylemi ayakta kalacak, senin onurun gururun
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta