İnsan Sevginin Armağanıdır

Kırlangıç kanatlı bir sevinç bir gülü söyler
Atmayın kardeşlik kırıntılarını kutsaldır
Çıplak ayaklarımızla yürüyelim dikenden kelimeleri
Derinleşmesin gözlerde yol, kalpte uçurumlar
Delinmesin sevgi sarnıçlarımız
Ekmek gibi göğsümüzde tuttuğumuz kardeşliğin ömrü uzasın
Elleri dokunurken kötülüğe yüreği sızlayan
Sevmeyi savaşmaktan daha çok önemseyen insanlar çoğalsın

Diğerinin ölmesine gerek yok, birimizin yaşaması için
Kabil olmak zor değil, iş Habil olabilmekte…
Beraber üşüdük Sarıkamış’ta Medine kardeşliği kadar kutlu
Saf saf yürüdük şahadet içmeye bir aşk gibi yaşayarak kardeşliğimizi
Isırdığım elmaya süngü uzatma bölüşme sevinciyle geldim sana
Bırak elindekini yiğidim vatan bizden sevgi bekler

Öyle terkedilmiş şehirler gibi bakma
Saplara sardı, çıkmazlara girdi diye bitmez kardeşlik
Seni sevdiğimi söylüyorum kardeşim
Aynı kovanda bal yapan binlerce arının uğultusudur bizimki
Omzunu omzumda hissettiğim zaman
Kış örtünmüş yüreğim bir orman cıvıltısı içinde ayağa kalkar
Kaya diplerinde açan çiğdemler gibi bahara uyanırım
Payına düşen acılar payıma düşer

Yeşersin diye güller birlikte öpmeliyiz çorak yerlerini
Suyun toprakta can bulduğu hayat benim
Bir çocuğun anne kucağıyla buluşma anıyım
Kundaklanan tarihi camide ateşin yanmaktan vazgeçişiyim
Hendeğe tuzaklanıp patlamayan uzaktan kumandalı bomba düzeneğiyim
Yani bomba imha uzmanının ömrünün uzamasıyım ben
Düşleri bağışlanmış bir çocuğum
Benim adım kardeşlik
Birlikte yaşama sırrına inananların diliyim

Ne uçurtmalar sakladık gözlerine çocuklarımızın
Uçuramadan hiçbirini takıldılar dikenli tellere
Soylu bir kuşun gagasındaki taşın sırrına ermeden
Ebabillerin göçüne helak oldu kalbimiz
Her ecnebi algı bir zehr-i nifaktır
Değil mi ki kardeşlik; kula kul olan düzene karşı
Güneydoğuda soğuk bir kış sabahı
Sıcacık bir dokunuş kondurmaktır okulsuz kalan çocuğun saçlarına
Seksek oynarken uzasın diye adımları yetim bir kızın
Bizim payımıza yakılmış köylerde yeşermek düşer

Zihin işgali toprak işgalinden daha fazla sarmış her yanımızı
Elinde silah barış adına vurulan bir baba değilim
Adına barış denilen savaşın düş kurduğu yerlerde
Oyuna gelmeme sanatıyım
Bir anne gibi sevgiye kulaç atıyorum durmadan
Hayat sofrasında öksüz kalmasın diye çocuklar
Gözlerindeki gökyüzüne çizilen güneş benim
Bir mülteciye uzatılan sıcacık bir dilim ekmeğim
İki elinden tutup gelecek düşlerini korumak için
Gözlerindeki kuşku büyümesin diye çocuklarımızın
Yan yana, yana yana
Korkmadan yürüsünler diye geleceğe
Bombalanmış kenar bir mahallenin ilkokuluna kayıt yaptıralım
Surdaki tarihi camide saf tutalım dizi dizi
Birimizin yaşaması için diğerini yaşatma aşkıyla
Çoğaltalım birlikte yaşama sevincimizi

Ne sen ne ben farkı
Dursun bu kardeş kavgası çarkı
Bitirelim aramıza ekilen şu kirli nifakı
Çiçeğe dursun göğsümüzde kardeşlik ittifakı
Ne hendekler ne de isterim ben topu tankı
Bütün sokaklara çocuk parkı
Güle oynaya büyüsün çocuklar

Bütün insanları kardeşim bildim yiğidim
İnsan sevginin armağanıdır nefretin değil
Sımsıkı kucakla insanları kardeşlik özlemiyle dolmalısın
Büyüsün ağaçları sevincimizin
Güller tutuşan bir bahçeye dönüşsün ülkemiz
Şehrim, sokağım, evim diye
Hatta yaşamanın kendisi bilip vatanın için yanmalısın

Güzellik zulmet sınırında cehennem olup yansa
Bütün mahşeri dünya kudurup saldırsa
Göğsümüzde iman bir, varacağımız liman bir
Yolumuz kardeşlik yoludur
Amentüye inanmış yürekler dönmek ne bilir
Acımız bir, sevdamız bir
Sınıf nedir bilmeyiz safımız bir
Gönülden gönüle köprüler kurarak
Kıtalar fethettik bir bir
Ecnebi sırıtışlar örtse de bunu tarih bilir
Dağıt gittikçe koyulaşan karanlığı göğsümüzde güzellik dirilir

Yürüyelim -sevgi, yürüyelim – kardeşlik
Kan ve nefretle kurulan tuzakları bozguna uğratarak
Hayatı yoksulluğa doymuş çocuklardan devşirelim
Gözlerindeki gecekondulardan öperek
Bir tarla olalım bahar kadar münbit
Su nasıl buğdayı yeşiller, güneş büyütürse
Öylece büyütelim kardeşliği
Toplayıp sıcaklığını güneşin, ısıtalım umutlarını
Kıyıya vurmadan Aylanların gövdelerine bir gün daha ömür olabilmek için
Farz et yeryüzü olma görevi bize verildi
Kolun yoksa kırılmışsa ayak bileklerin kalbin var
Sevmeye gidelim insanları

Behçet GÜLENAY

Ercişli Emrah Şiir Ödülü üçüncülük 2016