İnsan Sevebilmeli Şiiri - Selma Şanal

Uçabilmeli insan arada bir
Gezinmeli bulutlarda
Koynunda ısınmalı güneşin
Koşmalı yıldızlarda
Bir çocuk masumiyetiyle sevmeli insan,
*İnsanı, doğayı ve hayvanları da..

Gitmeli bazen uzaklara
Yalnızlığı yaşamalı
Ansızın geçmeli kendinden
Ufka yol almalı,
Uçabilmeli insan sınırsız
Sınırlarda durmamalı,
Sönmemeli kabuğunda
Aşmalı engelleri
Dört elle sarılıp hayata
Sevmeli düşünmeyi
*Yaşamayı,gülmeyi ve ağlamayı da..

Yetebilmeli herşeye, tamamlamalı
Koşmalı insan hayallerine,
Hiç yorulmadan..
Düşmeli yaprak misali
Rüzgarın peşine
Islanmalı her yağmurda
Saklanıp korunmadan,
Koşmalı deli gibi ufuk çizgisinde
Yürümeli ucu açık, aydınlık yollar da,
Sevmeli insan, yaşarken düşünerek
*Cenneti,cehennemi ve arafıda.