İnsan sevdiğinin her şeyini bilir.
Aldığı nefesi, içtiği suyu…
Sabahları uyanırken hangi yana döndüğünü,
Kahveyi nasıl sevdiğini,
Sustuğunda neye kırıldığını,
Gülümsediğinde hangi anıyı hatırladığını…
Birlikte susulan anların bile ezberini tutar.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta