İnsan Sevdiğini Arzular

Karlar altında şakaklarımız
Bu kaçıncı son baharımız
Belki de bizim için son sene
Cego söylesene.

Cego benim abim
Kod adı Cego
Açılımı Cengiz
Kar altında şakakları
Akçakoca
Kocaman bir yürek
Yıllar onu da
Azalttı kürek kürek...

Gıyabında bazen anlatırım onu,
Ona dokundururum
Bir beyaz güvercinle uçurup omuzuna kondururum
İnim inim inler...
Güzeldir sesi yanıktır
Yanık türküler söyler.

Bir defasında ağlattım onu
Aman Allah'ım
Sanki dünyanın sonu.

Anladım ki dokunmayacaksın
Derindeki yaraya
Orhan Baba girdi araya
Başımıza bir büyük aldık
Ondan sonrasını
Hep alttan aldık
Bunlar aslında
Derin mevzular.

Gönül bu Cego
İnsan sevdiğini arzular
Kışı görmek de güzel
Kışa çıkmak da öyle
Hele belli bir yaşa gelince
Yaş kemale erince
Yazdan kışa
Kıştan yaza gitmeler
Bir başka güzel.

Hani bir daha görememek
Gelememek
Ya da gidememek
Bütün bunlar
Bir bilmece
Gündüzden geceye
Her geceden gündüze.

Bir ülkeden
Bir ülkeye
Öyle ürkek
Öyle ürkerek
Hani dil bilmemek gibi
Gidip görmemek gibi.

Başlar nedenler niçinler
Bitmeyen gece devriyeleri
Daha çok anlatırsın artık
Daha çok haykırır sın
Gider bulursun dinlemeyenleri
Bile bile
Göz göre göre
Heyhat ne günlere
Diye diye...

Garip bir pişmanlık içinde hayıflanma
Bir başka biçimde
Yaralar yaş kemale erince
Bu ben miyim
Ben böyle miydim
Bunları görmeli miydim.

İnersin içine
Elinde bir iğne
En derine...
Kan akarken içine
Güle güle
Yolcu edersin
İçindeki ahmağı.