İnsan sevdiğine benzemeli.
Sevinciyle, gülüşüyle, acısıyla.
Mevsim ne olursa olsun bahar giymeli; cepleri çiçeklerle dolmalı.
Cümleleri şiir olmalı, şarkı olmalı sesi; nakaratları olmalı adımlarının.
Koşarken karnında hissetmeli tatlı telaşlarını, korkusuzca yaşayabillmeli; uçurum kenarı salıncak olmalı, göğe dokunabilmeli.
Kavgalarını uçurtmalarla gökyüzüne bırakmalı, yıldızlardan taç yapmalı saçlarına.
Kitapların ayracı kirpikleri olmalı, onda duraksamalı, onda kalmalı, onda dinlenmeli.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta