İnsan Serüveni Şiiri - Ahmet Özcankaya

İnsan bir zaman yok idi
Bir kısmı uhradan gelmekteydi
Bir kısmı dünya süsüne denkdi
Sonra aciz olarak dünyaya geldi.

Çareyi ağlamakta bulan
Anne şefkati karşılık veren
Zamanla gelişmesi sağlanan
Sonra çocukluk vasfını kazanan,

Geçmişteki aczini unutan,
Gençlikle nam salan,
Çoğu zaman gaflette yuvarlanan,
Sonra delikanlılıktan kurtulan.

Cansız bir ata bindirdiler,
Karanlık bir çukura indirdiler,
Üzerini toprakla doldurdular,
Dünya hayatını sona erdirdiler.

Zamanla gaflet düğümünü çözen.
Sona geldiğini az da olsa bilen,
Yaptıklarının neticesini alan,
Sonra sonsuzluğa haykıran insan.