İnsan Seli Şiiri - Osman Gülden Osmangazi

Gör ki dünyada bir insan seli.
Alıp sürüklüyor her ne bulursa.
Biçare deyip de uzanan eli.
Kurtulur merhametle tutan olursa.

Kimi bulanık sularda boğulur.
Kimi medet der çırpınıp durur.
Kimi varından yoğundan olur.
Hırçın akar dünyada insan seli.

Kiminin kırar kanadını kolunu.
Kiminin çamura bular yolunu.
Kimi umutsuzca görür sonunu.
Hırçın akar dünyada insan seli.

Kimi bağırıp çağırır çığlık atar.
Kimi ortalığı birbirine katar.
Kimi varını yoğunu bir hiçe satar.
Hırçın akar dünyada insan seli.

Varır derya ya denize katılır.
Sabredip tevekkül eden kurtulur.
Bu insan seli bir imtihandır bilir.
Osmangazi ulaştı deryaya insan seli.