Tam bir kere öldüm. Facia.
Sonra kuşları getirdiler gök yüzüne. Sonra bulutları. Sonra yağmuru. Güldük.
Vapur düdüklerini getirdiler sonra. El sallayan bir kız. Daha sonra sallanan bir sandalye. Dar ağacına asılmış bir fotoğraf. Güldük.
Hiç bir kadın ağlamadı bana, benim kendime ağladığım kadar. Sonra bu komik durumun içinden, içinden çıkılmaz bir hale düşerek çıktım. Hiç bir kadın ağlamadı. Kadınların gözleri yok.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta