Tam bir kere öldüm. Facia.
Sonra kuşları getirdiler gök yüzüne. Sonra bulutları. Sonra yağmuru. Güldük.
Vapur düdüklerini getirdiler sonra. El sallayan bir kız. Daha sonra sallanan bir sandalye. Dar ağacına asılmış bir fotoğraf. Güldük.
Hiç bir kadın ağlamadı bana, benim kendime ağladığım kadar. Sonra bu komik durumun içinden, içinden çıkılmaz bir hale düşerek çıktım. Hiç bir kadın ağlamadı. Kadınların gözleri yok.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta