İnsan sandıklarımız Şiiri - Erhan Sa

Degmeyen insanlara vermişiz gönlümüzü
İnsan sanıp tutmuşuz ellerini
Hayallerimizi yıkıp gittiklerinde
Anlamışız insan degil bir varlık olduklarını

Meyhaneye geldim şimdi oturdum köşedeki masaya
Söyledim bir büyük bir kovada buz
Başladım kadeh kadeh içmeye
İlk kadehimde sen canlandın gözümde

İkinci kadehimde ihanetin geldi aklıma
Başladım sana saymaya
Üçüncü kadehimde kalmadı adın dilimde
Başladım hayata sövmeye

Kadehler çogaldıkca sen gittin aklimdan dilimden
O kadar silmişimki seni benliğimden
Umursamaz olmuşum seni artık kadehlerimde bile
Eski sen kalmamışsın yüregimde

Önceden her kadehimin şiiriydin sen
Şimdi ise kadehlerimi bırak kalemimdeki bir hece bile degilsin
Hakettigin yeri bulmuşsun
Kendin gibi ruhsuz birine layık olmuşsun

Sen sürünürken hayatın yalancı sokaklarında
Ben şimdi gökyüzünde kuşlar kadar özgür kanay çırpıyorum
Mutlu olmanın ne demek oldugunu ögreniyor
Artık kimseye haketmedigi degeri vermiyorum

Aslında teşekkür etmeliyim sana beni senin gibi birinden korudugun için
Şükür etmeliyim rabbime beni yanlış insanlardan korudugu için
Şimdi ben yöneldim dogru olan yaşama
Seninde pisliginde bogulman dilegiyle