kan pıhtısıdan bozma insan
doğarken lekesiz...
kubbesi yarım gönlün
nasırlı bakar gözleri
bir sıkımlık canı kalsa
çaresizliği yüzünde gölgeli
düşlerin gittikçe saydam,
ömrün yürek iklimlerinde hırsız
sokakların yalnızlık doğurur
uzatır ölüm ellerini...
uzanırsın duyguların yatağına
perçeminde ter,
şakağın günah seğirir...
düşüncenin vaveylasından kaçmak zordur
aymazlığını ilke diye çizmişsen fikrine
kan pıhtısıdan bozma insan
ölürken sancılı...
Kayıt Tarihi : 23.8.2010 11:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İnsan...
