Yorgun gözümün halkalarında
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Devamını Oku
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
beğeniyle okudum şiirinizi, yüreğiniz daim olsun
selamlarımla
Tebrikler
Adem bey kardeşim
anlayana çok
manadar ve hoş
bir şiir olmuş
Selam ve
muhabbetlerimle...
Çok doğru tesbitler çok güzel ifade edilmiş... Tebrikler Üstad...
kaleminize saglik hocam güzel yazmisiniz devani dilerim
İnsan zamanın robotudur. Bu onun yaratılışında vardır.
Ancak insan, çağının ötesinde hayal kurar robot olmaktan kurtulur. Geçmişe, zamana bağlı olanlar robotluktan kurtulamazlar.
Ülkemizde geçmişe bağlılık, zamana bağlılık çağdaşlık sayılmıştır.
Ülkemizde insanlar geçmişinden gelen, değişmez, değiştirilmez ilkelere, kutsallaştırılmış insanlara bağlı kaldıkça asla robotluktan kurtulamazlar.
Bu yaşam koşulları mı insanları robotlaştırdı?... İnsanlar mı duygularını yitirdikçe robotlaştılar?..Bilemiyorum.Zaman içinde sevgilerin de yok olmaya yüz tuttuğu kesin... Kutluyorum Adem bey... Nicelerine?...
Bu şiir ile ilgili 16 tane yorum bulunmakta