İnsan Özüyle Güzel Şiiri - Hanifi Kara

İNSAN ÖZÜYLE GÜZEL

Güfte ile güzel ses, bir araya gelmeli
Halkı cûşa getiren, beste saz ile güzel.
Hepsi de birbirinin, öyle mütemmimi ki
Tambur/kemen, ud/gitar, hepsi söz ile güzel.

Ey turnalar ne olur, selâm götürün yâre!
Aşktan mahrumsa kalpler, zamanla olur hâre
Tuzsuzun işi kolay, tuzluya yoktur çâre
Lezzet veren çünkü o, yemek tuz ile güzel.

Fazlası usandırır, bu kadar yeter neşve
Var mı, yok mudur diye, gerek yoktur ki keşfe?
Yâre yakışan da bu, edâ, cilve ve işve
Yeter ki kıymet bilsin, güzel naz ile güzel.

Belli bir şekil ile, lapa lapa yağar kar
Dünya gelinlik giymiş, sanki sevgili bir yâr
Soğuk soğuktur amma, nefis görüntüsü var
Bolluk, bereket ayı, mevsim yaz ile güzel.

Bazı sözler vardır ki, onu söyleme direk
Sen onları mahfuz tut, yeri gelince gerek
Her şeyden kıymetlidir, sevgi dolu bir yürek
Yüzler gözle güzelse, gözler öz ile güzel…

08/01/’13
Hanifi KARA