Üstad-ı fikir, mutad-ı zikir Necip Fazıl büyüğümüz, bir şiirinde:
“İnsan bu, su misâli, kıvrım kıvrım akar ya
Bir yanda akan benim, öbür yanda Sakarya.”
diyor ya hani; misâl, o misâl canlar…
Ecel, sorar adama ‘kaç ömrün var’ diye…
Öyle ya, kişioğlu kaç ömürlük sermaye ile donatılmış?
Nerede başlamış kutlu yolculuk;
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta