İnsan Olursa Özüne Davalı

Kısmeti kesikte basireti bağlı
Tevekkülü hak bilmez dil ne desin
Kıyafette şehir gerçek bir dağlı
Gariptir davranışı hal ne desin

Güller açmıyor Goncaları solgun
Bir yiğit bulmazsa sevdiği dengin
Ölürse bile mezarında üzgün
Aşkına sevdalıda kul ne desin

İnsan bir sefer sever, ikincisi heva
Gönlüyle barışmaz, sürekli dava
İyileşmez yaraları yoktur deva
Şekerden şerbeti de bal ne desin

Öyle serin suyu kaynar pınarı
Bırakma sevdiğim sen bu diyarı
Altın mı suçlu bozuksa ayarı
Buluta sevdalı yel ne desin

Gönlüne kızarda kendi azabı
Hiç yoktan çekerde kabir azabı
Kovdun ayağına bağ olan türabı
Ceylanlar kayboldu çöl ne desin

Yunus ‘ta her zaman gönlüne küskün
Garip geldi cihana geldiği gün
Öğün güzelimde durmadan öğün
Sonsuzluğa götüren sal gibi olsun
12 Ağustos 2007 Andırın