Öykünmekle geçti cahil yaşamım
Ne gittim o yana, nede gelmişim.
Benzese de giyim ve de kuşamım
Ne öğrendim bir şey nede bilmişim.
Minnet içersinde eğdim başımı
Köle düzenine verdim yaşımı.
İsyan edince de, çektim hışımı
Hışım ağır geldi ondan yılmışım.
Hata dillendirmek kolay sanmayın
Tembel nefis oyun, eder kanmayın
Pişmanlık od'una sizde yanmayın
Ben yanan ateşte dibe dalmışım.
Zararda nereden dönersen kârdır?
Düzelttiğin işin kalanı yârdır.
Elbet bu geçmişin bedeli vardır
Bedeli almada geri kalmışım.
İnsana öğüdüm, çalış ve düşün
Düşünüp çözersen rastgelir işin
Herkes faydalanır dostun ve eşin
Durmuşoğlum işte insan olmuşum.
Kayıt Tarihi : 7.5.2018 08:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Durmuş 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/05/07/insan-olmusum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!