İnsan Olmayı Başaramadım Şiiri - İbrahim ...

Kalbim sızı içinde, ağrıyor her bir çarpışında...
Sıkışıyor vücudumun içinde duracak sanki...
Etrafını saran ise sadece gereksiz pişmanlıklar...
Vücudum esgeçti bile çoktan olmuş olanları...
Gel de gör ki şu akılsız beynime anlatamadım...

Derin nefesim beni boğuyor gırtlağımda takılıp...
Ne ileri gidiyor söyleyeceklerimden dolayı hava,
Ne de geri yutabiliyorum suskunluğumdan...
Sırtıma vuracak birini ararken etrafımda yardım için,
Umutsuzluk içinde ölüme yaklaşmışken biri geliyor,
Tam kurtardı kurtaracak derken gözlerim parlıyor,
Arkamdan sapladığı bıçak ile nefesim dışarı çıkıyor...

Ne haldeyim, ne yaşadım ben böyle berbat bir his...
Kaplıyor etrafımı yine en karanlık günde kara sis...
Yaralarım, aldığım zarar, daha nicelerini yaşadım pis...
Son defa kendimleyim, acıklı sandığınız bu hikayede.