İnsan Olmayan İnsanlar Şiiri - Taner Bozkır

İnsan çocuk yaşta bilemiyor,ne kadar söylense de hayatı
Hani derler ya 'çocuk olmak güzeldir' diye
Herşeyin toz pembe olduğu zamanlardır
Bütün insanların 'dost' sanıldığı zamanlar,
Acıların ve savaşların birçoğu tarafından bilinmediği zamanlardır.
Birçoğu çünkü; bir kısmı doğduğu gün başlar acı çekmeye,
Savaşın ortasında bulur kendini (apansız) ,bütün saflığıyla,
Öğrendiği ilk kelimeler,anne-baba değil,savaş-mermi olur birdenbire.
İşte,daha 'düşman' kelimesinin anlamını bilmeyen bu çocuklar,
Düşman görülüyor,insafsızca yargılanıyor,bazende öldürüyor şerefsiz bir kurşunla.
Önce aynaya bakıp kendini tartması gereken insanlar,
Haysiyet ve vicdandan nasiplenmemiş olanlar,
Sahneye çıkıp hariçten gazel okuyor,
iki kutu da boya çalıyorlar dünyanın yüzüne
Yaptıklarını kar sayıyorlar.
İnsan kemale erince anlamaya başlıyor tüm bunları,
Israrla anlamak istemese de bazıları,
Anlatmak için deneyeceğiz tüm yolları...