İnsan Olmaktan Utandım

İNSAN OLMAKTAN UTANDIM

İnsan olmaktan utandığım bir gün
Bir büyücü çıktı karşıma
Vurup sihirbaz çıbuğunu anlıma
Çevirdi beni bir kuş şekline
Uçuyordum artık havadan rotasız
Ve yurttan sesler duyuyordum aşağıdan
Acıklı ve bahtsız.

Yağmurların ve rüzgarin
Her delisini sevdim.
Doğa artık olmuştu benim de evim,
Her cicekten bir yüz vardı,
Her mevsim güzeldi, kuş gözle gördüm
Ve yırtıcı hayvanlar tanıdım
Ama insanlar kadar tehlikeli geğillerdi.

Uçtum dere tepe pır pır
Dolaştım dağların doruklarında
Şen şakrak hür
Aşağı su içmeye indim
Bir taş atıp kırdı kanadımı
İnsanın biri
Bir daha uçamadım.