İnsan Olmak Sadece.... Şiiri - Can Ceylan

Şayet varsa cebinde helalinden beş kuruş
Üstelik ağzın burnun sahradan farksız iken
Sokakta rast geldiğin yaşlı sefil adamdan
İhtiyacın olmadan sırf yaşına hürmeten
Bir ya da bir kaç paket mendil alabilmişsen

Sabrına kök söktüren azaba cömert günde
Birbiri peşi sıra aksilikler terslikler
Fırsat bu fırsat deyip ilk gördüğün insana
Boşanıp üstündeki melânet zincirinden
Yüreğinden sıyrılmış bir tebessüm geçmişsen

Ne sen onu aramış ne o seni sormuşken
Yıllarca görüşmemiş bir yabancı olmuşken
Artık sorma kim bilir bilinmez nasıl nerden
Geldiğinde aklına eski bir dostun birden
Şöyle içten gönülden bir telefon etmişsen

Sinirlerin gerilmiş davuldaki zar gibi
Çarşamba pazarında dağılmış tezgah gibi
Didik didik çatacak bir yer arar dururken
Bilgece manevrayla fırtınaya son verip
Haline bin şükredip huzura çark etmişsen

Tıraşın sinek kaydı iskarpinler cilâlı
Lâkin neylesin garip derdi ekmek parası
Boyayalım mı diyen saf kan çocuk sesine
Al koçum fırçanı da geç sandığın başına
Kamaşsın şu gözlerim parlat diyebilmişsen

Yok be aslanım tövbe o kadar uzun değil
Sen peygamber değilsin bir insansın basitçe
İnsanlığın bedeli insan olmak sadece…