İnsan Olmak İçin Şiiri - Halil Efe Ayvalı

Üşümek için, illa kuru ayaz mı yemeli insan,
Kör bir ateşin gölgesinde yanarken üşüyemez mi?
Sevmek için, illa bedel mi ödemeli insan,
Bedelsiz bir aşk, kimseyi memnun edemez mi?

Titremek için, illa bedene mi ihtiyaç duyar insan,
İçinde kayıp bir ruh, ölümüne titreyemez mi?
Kaybolmak için, illa unutması mı gerekir insan,
Bildiği yollarda bile kaybolup dehşete düşemez mi?

Karanlık olması için, illa sönmesi mi lazım ışıkların,
İnsan, parıltının göbeğinde karanlığı yaşayamaz mı?
Sözler mi lazım insana illa kendisini anlatması için,
Bir çift gözle, hislerini kusamaz mı insan?

Yağmur mu yağması lazım illa ıslanmak için,
Sevimli bir yaz gününde sırılsıklam olamaz mı insan?
İnanmak için, illa görmek mi lazım,
Selim bir çift söz, gerçekleri haykıramaz mı sana?

Vukuf mu lazım illa, bilge bir kimse olmak için,
Hayat zaten yeterince hikmet aşılamaz mı insana?
Gözlerin kör mü olması lazım illa, gerçekleri görmemek için,
Manahı ile gerçeği hilaf edemez mi insan?

Maraz-ı Mevt’e inanmak için, illa o döşekten mi geçmeli,
Dimağı ile süzgeç edip, bu ebediyeti kavrayamaz mı insan?
Belki kafasını yastığa koay ama,
Kafasındakileri bir köşeye koyamaz insan…