İnsan Olmak Dışında

Seyitvakkas Dinçoğlu
46

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

İnsan Olmak Dışında

Derin kuyulara atın beni.
Öyle ki kimse duymasın çığlıklarımı.
Hıçkırıklarım çarpsın duvarları.
Ben bilmeyeyim,kimse bilmesin beni.

Herkesin gözü önünde ama kimseye farkettirmeden,
Son bahar da solan,ilkbaharda açan bir ağaç olsaydım.
Ama kimse görmeseydi beni
Ben görmeyeydim kimseyi,
Kimse bilmeseydi beni.

Gökyüzünde yalnız uçan bir kuş olsaydım.
Kimsenin bilmediği,uğramadığı yollardan geçseydim.
İçseydim kana kana el değmemiş pınarlardan.
Uçsuz bucaksız tarlalarda tek başıma,
Günebakan çiçeği olmak,
Ve sabah doğan güneşe,
İlk ben merhaba deseydim.
ama bunu kimse duymasaydı,
Kimse duymasaydı beni.

Yemyeşil meralarda otlayan bir kuzu olsaydım.
Kuzulara yarenlik eden kaval sesi olsaydım.
Sarıya çalan bir buğday başağı olsaydım,
Çorak topraklarda.
Bir yağmur damlası olup
Dursaydım yeşil yapraklarda.
Ne sesim gitsin yakınlara,uzaklara
Ne de sesler gelsin bu ağırlaşmış kulaklara.

Örtün üstüme kalın kalın yorganları.
Örün etrafıma yıkılmaz duvarları.
atın üzerime avuç avuç toprakları.
Hiçbir şey görmesin gözlerim.
Hiçbir şey duymasın kulaklarım.
Hiç kimse bilmesin beni,
Hiç duyulmasın feryatlarım.

Yalçın dağlarda gezen bir ceylan olsaydım.
Ceylana pençelerini geçiren bir alan olsaydım.
Aslanın artıklarıyla beslenen çakal olsaydım.
Bahçelerde açıp solan bir çiçek olsaydım da
Bir tek insan olarak doğmasaydım.

Bir kelebek olup masmavi okyanuslar aşayım.
İnsanlarla değil,en vahşi hayvanlarla tanışayım.
Sessiz gemide yalnızca ben,
Issız limanlara yanaşayım.
Kimse gormesin ayak izlerimi.
Ben görmeyeyim kimseyi.

Hissedilmesin varlığım başkaları tarafından.
Sessiz sedasız göçüp gideyim bu diyarlardan.
İçime aksın yalnızlığıma döktüğüm gözyaşlarım.
Vursun hayat en acı darbelerini.
Yararlanmak istemiyorum.
İnsaf görmemiş insanların insafından.

İnsan olmak,
İnsanlık yükünü sırtında taşımak çok ağır.
Bunun için olacaksın,
Kör,topal,dilsiz ve sağır.
Etrafın sahte gülüşlerle kaplı,
Dört bir tarafın kahır.

Derin kuyulara atın beni.
Kimse duymasın çığlıklarımı.
Hıçkırıklarım çarpsın duvarları.
Ben bilmeyeyim,kimse bilmesin beni.

Örtün üstüme kalın kalın yorganları.
Örün etrafıma yıkılmaz duvarları.
Atın üzerime avuç avuç toprakları.
Hiçbir şey göremesin gözlerim.
Hiçbir şey duyamasın kulaklarım.
Hiç kimse bilmesin beni.
Hiç duyulmasın feryatlarım.

Seyitvakkas Dinçoğlu
Kayıt Tarihi : 15.7.2012 22:30:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Seyitvakkas Dinçoğlu