İnsan olmak ba sittir

Bas ayağını dünyaya, hoş gel, kucaklan.
Düş, kalk, öğren yürümeyi bir daha durma.
Önce içten ama anlamsız,
Sonra anlam dolu ama hissiz,
Yalan dolu iftira,
Öğren konuşmayı sonra bir daha susma.
Ye, iç, para kazan, büyü,
Büyü büyüyebildiğin kadar sakın ha durma.
Aşık ol, ağla.
Bir ip al, bağla hayatını güvendiğin limana,
Kal orada bir otuz sene.
Yaşınla inatlaş,
O ne kadar büyürse sen o denli ufal.
Ufal ufala bildiğin kadar,
Kemiklerinle dünyanla,
O kadar ufal ki girebil bir avuç toprağa.
O kadar ufal ki az yorulsun mezarını kazan da.
Akıllıysan bir şey bırakma arkanda,
Çünkü bulur izini takip eden.
Sonra apansız bir kapının açılışıyla cereyan eder,
Kaçar sıcaklığı cehenneminin,
Ve bronzlaşmaya yüz tutmuş teninin.
Bulur seni hataların orada da huzurun kaçar.
Karda yürü, ne iz bırak, ne de ize rastla.
İnsan olmak basittiri,
Gel, hatalar yap sonra da siktir git.