İnsan Olarak Şiiri - Süleyman Eser

Yaşıyorduk bu hayatı,
Gayemizi bilmeden.
Salyangoz ahesteliğinde
İzler bırakıyorduk
Geçtiğimiz yerde.
İçtiğimiz bir yudum su gibi
Ardımızda ferahlık
Bırakarak akıyorduk.
Dolduruyorduk boşlukları,
Hayat doluyorduk.

Telaşlı kırlangıç misali
Yuvalar kuruyorduk,
Ağzımızdaki otlarla
Üstümüzdeki çamurları
Katıp karıştırıyorduk...
Başkasının çatısı altında,
Kaçak küçük evlerimizde
Huzur buluyorduk.

Elbette,
Her zaman olmuyordu
Kusursuz güzellik.
Muzur bir sivilce
Verebiliyordu sonsuz hüzün.
Patlatıyorduk
İlk gördüğümüz yerde.
Hemen siliyorduk alkolle,
Atıyorduk çöp sepetine.
Tüm maziyi unutarak…
Ve aynen öylece
Biz de siliniyorduk
Alacak kaydı kalmayan
Muhasebe defterlerinden.
Bir vereceğimizde olmadığında
Vefasızlıklar arasında
Yok olup gidiyorduk.
Her bir fiilimizi alıp filme...
Sessizce çekiliyorduk hayattan
Saygıyla selamlayarak,
Gerisin geri, adım adım...
İnsan olarak...

01.09.2023