İnsan, varlıklar içerisinde en seviyeli yaratılandır, şüphesiz. Duyan, düşünen, konuşan, eleştiren, idrak kabiliyeti bulunan, çevresini yaşamına uygun bir şekilde değiştirebilen, şuurlu olarak arayan, anlayan, hatırlayan başka bir varlık gösterilemez, insan gibi.
Tarih, insanın iyi ve kuvvetli yanlarını, insani ve ileri özelliklerini geliştirip ilimde, kültürde, sanatta, ekonomide, kalkınma ve yücelmede erişilmez ve ulaşılmaz erdemlere kavuştuğuna da; insanlığının insani taraflarını, yüceliklerini ve erdemlerini, aşkını, ahlakını, alakasını bitirip dipsiz çukurlara düştüğüne de şahit.
İnsan aklını, ahlakının ve insani erdemlerinin kontroluna bıraktığında; insanlık gelişmiş, ilerlemiş, yükseklere çıkmış, çevresini yaşamına uygun bir şekilde düzenlemiş, doğayı daha bereketli kılmış ve insanlığın gerçek manada insan olmayan varlıklara büyük farklar atmasını sağlamıştır.
Büyük kültür, sanat ve medeniyet hamleleri; davranış, düşünüş, yaşayış ve uygulama örnekleri, edebi ve estetik tutarlılıklar, sağlıklı ve sıhhatli büyüme, temiz tefekkür böylece gelişmiş ve günden güne daha da ilerlemiştir.
Daha dostum eller ile gezer mi?
Solmuş derler gül benzinin iziği,
Daha dostum eskisinden güzel mi?
O ne dedi, sen ne dedin varıncak?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta