İnsan Olamaz, Her Ete Kemiğe Bürünen

Bu dünyada dostluklar para ilen, mal ilen,
Bir gün bitti mi bunlar, kalmaz dostunum diyen.
Düzeni böyle kurulmuş bu yalan dünyanın,
Arkandan kuyunu kazar şimdi yüzüne gülen.

Ay ışığında küflü tenekeler altın gibi parlar,
Gün ışıyınca esas değeri ortaya çıkar.
Sakın sırrını verme her dostum diyene,
Sonra seni el içinde iki paralık yapar.

Gerçi kim ne götürmüş öbür dünyaya,
Aldanma sakın bu şatafatlı rüyaya.
Yine de sen dürüst ol, kulak asma riyaya,
Belki biraz pahalı kefene sarılır benim malım var diyen.

Erman; sen doğruyu bil, esirgeme sözünü.
Dürüst olan zaten lekelemez özünü.
Doymayanın kara toprak doyurur gözünü,
İnsan olamaz her ete kemiğe bürünen…

16.07.2001
Erman Ulusoy /Kırklareli