İnsan Ol Şiiri - Mehmet Şahan

Bu gurur, bu kibir, inadın neye?
İnsan ol, ey cahil gönlüm insan ol!
Boşuna aldanma, aldattım diye,
İnsan ol, ey gafil gönlüm insan ol!

Gönlünü sevgiden, arıtma sakın,
Kimseyi kendine darıltma sakın,
Dönüver Mevlâ’ya unutma sakın,
İnsan ol, ey gafil gönlüm insan ol!

Kaptırma kendini, dünya şevkine,
Köle olma şeytanın sahte zevkine,
Sağlam sanıp güvenme hiç mevkine,
İnsan ol, ey gafil gönlüm insan ol!

Ne mal kalır, ne mülk fani dünyada;
Haluk bilir, balık bilmez deryada,
Kulak ver ki şu duyduğun feryada,
İnsan ol, ey gafil gönlüm insan ol!

Sakın ha, Şahan’ım uyma nefsine,
Daraltma gönlünü dünya hırsına,
Sahte olma, aslına dön aslına;
İnsan ol, ey gafil gönlüm insan ol!