İnsan ne zaman ölür? Şiiri - Ali Faik Bak

İçindeki çocuk öldüğünde büyürsün!
Kendin için değil desinler diye yaşarsın.
Dünyayı yüklenir, götüreceğini sanırsın.
Siyasetin, şöhretin büyüsüne kapılırsın.
Hesabı kitabı ince eleyip sık dokursun.

İçindeki çocuk öldüğünde saflığın gider.
Kaşların çatık gezer, yüreğin taşa döner.
Büyüdüğünde sevdaya kanat çırpmazsın.
Öyle olmasa da mutluymuş gibi yaşarsın.
Hayal denizinden gerçeğin sahiline çıkarsın,

İçindeki çocuk öldüğünde günler hep aynı,
Fark etmez ha cuma olmuş, ha cumartesi.
Gece uykuya yorgan, gündüz ise mesai.
Ah be çocuk söylemeden, zamansız gittin.
Beni öksüz, beni yetim, sevgisiz bıraktın.