Bana “üzülme kendini heder etme”
Biraz da gül diyorlar!
Gamzeli yanaklarıma gülmenin yakıştığını da biliyorum!
Ama içimden gülmek gelmiyor!
Çünkü şeref namus abidesi insanlar, perişan çar naçar bir haldeyken,
Ben nasıl gülebilirim?
Kendime yakıştıramıyorum gülmeyi!
Vicdanım el vermiyor!
Yufka gönlüm sızladıkça sızlıyor!
İçten gülmelerin insanın ömrünü uzattığını da biliyorum!
Gönlünde zerre kadar kemlik olmayan din kardeşim, zalimlerin
Zulmü altında, canhıraş ayakta durmaya çalışırken,
İki yakası bir araya gelmezken,
Fikri güzel gönlü güzel insanlar hor ve hakir görülüyorken,
Çizgisi yüzde yüz belli olanlar menzil murat almıyorken,
Ben nasıl gülebilirim!
Yoo hayır hayır ben gülecek kadar arsız ve vurdumduymaz değilim!
Gülersem, Viyana kapılarına kadar at sırtında abdestli giden asil
Atalarımın, kemiklerini sızlatmış olurum!
Bu emanet canım bu tende oldukça, bunu yapmayacağıma dair size şeref ve namus sözü veriyorum!
Herkesin bir ömür miadı var!
İnsan istese de istemese de vakti zamanı geldiğinde bitmeyecek mi?
Görevli melekler nasıl yaşadığımız bir bir işin kolayına kaçmadan sormayacak mı?
Zalimler niye her geçen gün artıkça artıyor?
Bunları düşünmekten havsalam zonkluyor!
yakınlarım uzak oluyor!
Işıl ışıl yanan gönül hanemin ziyaları kararıyor!
Helal süt ile emzirilmiş olan hiç gülebilir mi?
Somurtmayı kendimi bildim bileli hiç sevmedim!
Ama yapmacıktan da gülünmez ki!
bana “yapmacıktan da olsa gül” diyorlar!
Ben yapmacıktan hiç gülmedim!
Zira yapmacığın her türlüsünü sevmedim ve nefret ediyorum!
Hatta tiksiniyorum!
Otuz yedi yıllık eşime bile yapmacıktan “seni seviyorum” dememişim.
Bundan dolayı çok mutlu olabilecekken çok mutsuzluk yaşadım!
Çok keşkelerim oldu.
kendimi çok da eleştirdim ama değişemedim, değişemedim, değişemedim!
Çünkü değişmek istemedim!
Ya göründüğüm gibi ya da olduğum gibi olmaya azami özen gösterdim!
Böyle olunca ister istemez, mutluluk güvercin misali uçuyor gönül kafesinden!
Mutluluğun "M" sine hasret kalıyorsun!
Hasret kaldığında da gülemiyorsun!
Ama ben şikayetçi değilim bu yaşam tarzımdan!
Çünkü bana göre doğru olan neyse onu yapıyorum
Riyakarlık bende yok! Neysem oyum!
İnsan ne ise o olmalı!
İnsana kalacak olan da bu değil mi?
19/ Eylül/ 2024
Kayıt Tarihi : 19.9.2024 13:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!