İnsan Müsveddesi
İnsan müsveddesi varmış,solumda,sağımda.
Oysa ben onları kendime,hep dost bilmişim.
Şerbet sanırdım,zehir varmış bardağımda.
Sahteler yüzünden,nice gerçek dost silmişim.
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Öyle dostlar var ki işte kendini bile tanıyamaz hale getirir..Gerçek dostlukları yitirmişiz artık..artık gönüller korkuyor kapılarını açmaya..artık gönüller korkuyor arkadaşça yaklaşmaya...para hep para çıkıyor ön plana..sevgi artık yok olmuş kalpler bir taş bir kaya...gönüle sevmekte sevilmekte,dostluklarda arkadaşlıklarda dost bildiklerin yüzünden haram edilmiş....hayatta en iyi dost ALLAH...ve toprak kadar sadk yok yanımızda...çok çok güzel bir şiir okudum...yürekten tebrikler....saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta