Duyunçtan kopup da insan yakanlar
Yanan insanlara zevkle bakanlar
Sevinip, oynayıp nara atanlar
İnsanı yakanlar, insan mıdır dost?
İnsan olanlarda vardır bir vicdan
Canavarlar doymaz, içtiği kandan
İnsan pişirdiler, hiç acımadan
Duygusu olmayan, insan mıdır dost?
İnsanlık paylaşmak, tümden yaşamı
Nasıl taşıyayım ben bunca gamı
İnsanı bozanla, sürem davamı
İnsanlığı bozan, insan mıdır dost?
İnsan olmak, sorgulamak dünyayı
İnsan olmak yaşamaktır sevdayı
İnsan olmak, bilmek, güneşi Ay’ı
Şüphe duymayanlar, insan mıdır dost?
Tek tipli hayatı, bize dayatma
Bilinen bir bezi, çul diye satma
Us dışı olanı, imgeme katma
İnsancı tartışan, insan mıdır dost?
Şeriat aydınlık, kafaya sığmaz
Rüzgarsız bulutlar, göklerde ağmaz
Laiklik inanca, asla karışmaz
Farklılığa kızan, insan mıdır dost?
Aydın olmak tekte, tümü bulmaktır
Arif olmak tümde, teke varmaktır
Mürşitlik bütünü, hep kavramaktır
Tekçil düşünenler, insan mıdır dost?
Çağdaşlık doğmadan, uzaklaşmaktır
Çağdaşlık, insana sevgi duymaktır
Çağdaşlık, bağları, doğru kurmaktır
Çağı yaşamayan, insan mıdır dost?
Düşün Mansur neden Enel-Hak dedi
Nesimi gerçeğe sayıyla vardı
Bektaşi varlığı, Sudur’da gördü
Araştırmayanlar, insan mıdır dost?
İnsanda bir can var, nasıl yakarsın
İnsanda vicdan var, nasıl atarsın
İnsanda onur var, nasıl satarsın
İnsan öldürenler, insan mıdır dost?
Hallac-ı asan, Nesimi’yi yüzen
Kimdir? Galileo’ya zehri içiren
Kopernik’i giyotine götüren
Bilme karşı gelen, insan mıdır dost?
Kubilay’ın başını kimler kesti
Pir Sultan’ı kimler, ne diye astı
Çorum’da, Maraş’ta insanlık sustu
İnsanı kesenler, insan mıdır dost?
Aziz Nesin, dendi, canlar yakıldı
Sevgi sunanlara, karşı çıkıldı
Bunca senaryolar, nasıl yazıldı
Sevgisiz olanlar, insan mıdır dost?
Yıllardır oynanan, ülkede oyun
Gelerek oyuna, olmayın koyun
Olup- bitenleri sizlerde duyun
Duyarsız olanlar, insan mıdır dost?
Işık karanlığı, elbet yenecek
Akıl doğmalara galip gelecek
Zamanım gerçeği, hep söyleyecek
Gerçeği saklayan, insan mıdır dost?
28.06.2006
Süleyman ZamanKayıt Tarihi : 28.6.2006 15:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir 02.07.1993 yılında Sivas Madımak Otel'inde diri, diri yakılan 37 canının anısına yazılmıştır. Bu canları yürekten sevgiyle anıyorum. Böyle bir olayın hiç bir zaman dünyada gerçekleşmemesini umarım. Bellekler unutmasın, insanlık bu tür olaylardan ders alsın diye bu şiiri yazdım. Doğal ki bu şiir içinde sevgi taşıyan ve insani duygularla dolu olan insanlara yönelik değildir. Süleyman Zaman
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!