İnsan mı Aman Aman Şiiri - Ersin Çakmak

insan duygudur bazen,
anlamaz,anlatamazsın onları,
insan hatıradır bazen,
unutmaz,hatırlamazsın onları.

gülücükler de vardır,hıçkırıklar da,
ayırmak elde değildir kendini,
bazen sinirden üzüntüden güler,
bazen mutluluktan ağlarsın.

şaşkınlık ve gaflet olmadan olmaz,
barış olur ama savaşlardan sonra,
bu benim dilim insan olan anlamaz,
ölüm olur ama yaşamlardan sonra.

insan kabustur bazen,
silemez bitiremezsin onları,
insan,utanmadır bazen,
gizleyemez,saklayamazsın onları.

zenginlikte vardır fakirlikte,
yorumlamak mümkün değildir bunu,
bazen milyarlarda üzgünsündür,
bazen kuruşlarda mutlu.

zirvelerde vardır,dibi boş uçurumlarda,
zirvelerde zorludur uçurumlar da,
ne zirvede olmalı gözün,
ne de düşmelisin uçurumlara.

insan, dedikodudur bazen,
susturumaz, durdurmazsın onları,
insan ayıptır bazen,
örtemez,gizleyemezsin onları.

yanı başında durur beyazlar,
sen karalara sevdalı kalırsın,
yaşarsa içinde insansı insanlar,
üzülür, dert yapar ağlarsın.

yazık olur olmayacak şeylere,
ellerin de kalan boş çizgiler olur,
ve kıyılara vurup dağıldığın da,
tepende insan dediğin çakallar ulur.

insan. masaldır bazen,
inanmaz ama anlatırsın onları,
insanlar dolaptır bazen,
boşaltamaz, dolduramazsın onları.

kendin olmaktan geçer gerçek,
aynalarda ki yüz gerçeklikmidir sence?
insan dediğin ateşten deynek,
kül olup sönmeyecek mi sence?

yalnızlık-tır insan,kalabalk-tır,
gör insanları hadi,alt dudağını ıstır,
sen de tükür yaptıklarına yapacaklarına,
bu, bu şiirde olmamalı son satır.

insanı tanıma,önce kendini tanı,
önce kendine duy en büyük saygıyı,
ödlek ruhlu insanlara verme sevdanı,
ya öl ya öldur yok hayatı yaşadığın kadar yaşamalı,

güvenmem güvenmedim insanlara,
insan alaca bir karanlık,
ben insan değilim benzemem onlara,
insanlık bu gördüğümse,
bence iyi olan hayvanlık......