Şu sonbahar mevsiminde,hep öyle kalacakmış gibi uzun sıcak yaz günlerinin,sabun köpüğü gibi akıp gittiğini gördüm gençlik misali.
''Sonbaharım sen bari elimden gitme'' desemde soğuyan gecelerden kışın gelmesini haber verişin,''ömrün tükeniyor, iyi değerlendir'' der misali.
Kışın soğuyup hapsetmesi ürkütsede beni,yeni bir bahara çıkılacak ümidi.
Sen ölüm; aşarsam çizgini,yitiklere hüzünlenmediğim,geçişlerde eskimediğim,bitmeyecek bahara ermektir ümidim.
Kayıt Tarihi : 13.9.2013 23:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hanım Karaduman](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/09/13/insan-mevsimi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!