İnsan Mevsim Gibidir Şiiri - Osman Aközel

İnsan mevsim gibidir,
Baharı, yazı, güzü ve kışı gelir.
Bebekler kır çiçeklerine benzer.
Çocuklar fidan gibiler,
Dal, budak vermeye durur,
Baharıdır insanlığın.

Gençlik altın değerinde,
Yapraklar, çiçekler süsler dalları,
Su, hava, güneş hayattır,
Olgunlaşır dallarında meyveleri,
Yazıdır insanlığın.

Verdikleri toplanır,
Pazar olur, mezat olur,
Geçer günler, gelir haftalar aylar,
Fidanlar ağaç olmuş,
Küçük, büyük yitirdiklerimizle,
Hüzünlü ve çaresiz,
Kurumaya yüz tutmuş,
Dallarında yaprakları,
Güzüdür insanlığın.

Yaşlanır koca ağaç,
Veripte alamadığı, verimsiz çağı olur,
Dallar kurumuş kış uykusunda,
Çırılçıplak kabuğunda canı,
Kar yağmış dallarına,
Kışıdır insanlığın.

Osman Aközel