İnsan Menfaat Şiiri - Zeki Günay

Her türlü acıyı, insanlar verir,
İnsan ne hak bilir, ne kıymet bilir.
İnsandan her türlü, musibet gelir.
Dünyanın suç yok ki? İnsan menfaat.

Dost bulmak zor olur, arama boşa,
Alırlar kalbini, vururlar taşa.
Sen o zaman bir bak, gözdeki yaşa,
Dünyanın suç yok ki? İnsan menfaat.

Elini verirsin, kolunu kapar,
İnsan utanmazdır, nankörlük yapar.
Allah dururken gider, puta tapar,
Dünyanın suç yok ki? İnsan menfaat.

Gel kırk iyilik yap, unut birini,
Ölü der! mezara koyar dirini.
Su diye, sana içirir irini,
Dünyanın suç yok ki? İnsan menfaat.

Nankör insana, yağmur vermez bulut,
Bunlar senin kavmin gibi, azmış Lut.
Nesil değişmiş, insan olmuş calut,
Dünyanın suç yok ki? İnsan menfaat.

Çıkarı yok ise, sana yanaşmaz,
Boşa dil dökme, seninle anlaşmaz.
Bir olaya şahit tut, korkar karışmaz,
Dünyanın suç yok ki? İnsan menfaat.

İftira ipini, boynuna dolar,
Başından saçını, çekipte yolar.
Kapıyı yüzüne, çarpıpta yollar,
Dünyanın suç yok ki? İnsan menfaat.

Doğru sözlü insana, çömle takar,
Haksızlığı gören, durupta bakar.
İnsan cehennemi, kendisi yakar,
Dünyanın suç yok ki? İnsan menfaat.

Mal, mülk, miras için, insan öldürür,
Nankör olan insan, şeytan güldürür.
Zalim olan, masumu süründürür,
Dünyanın suç yok ki? İnsan menfaat.

Doğru insana, zalim mezar kazar,
İnsan yoldan çıkmış, durmadan azar.
Kul Zeki insana, şiiri yazar,
Dünyanın suç yok ki? İnsan menfaat.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY