İnsan manzaralı Şiiri - Eren Çiçek

insan manzaralı
yıldızları sökülmüş bir otelin önünde
oyuncak satan tuhaf bir adam
dizleri yere değiyor
kaldırımda arabacılık oynuyor sanki
bir elinde köpük çıkartan balonlar
diğer elinde çıngırak sesleri
oyuncak satın almamı ister gibi
gözlerimin içine bakıyor
insan manzaralı
gövdesi soyulmuş bir ağacın önünde
ruhunu tanrıya teslim etmiş tuhaf bir adam
bir elinde şarap şişesi
diğer elinde cigara
gözleri hep aynı yöne doğru bakıyor
yoldan geçenler onu hayatta sanıyor
ayağa kalkıp şarkı söyleyecek sanki
insan manzaralı
duvarları dökülmüş bir barakanın önünde
ısınmaya çalışan tuhaf bir adam
üşümemek için yıldızları sayıyor
sabah olacak diye güneşi bekliyor