İnsan Manzaraları Şiiri - Ahmet Ulukaya

İnsan manzaralarına bakıyoruz
Kimi zengin ve mağrur
Kimi aç, sefil, perişan
Kinler görüyoruz, gözlerde biriken
Acımasız
Sıkılan yumruklar, gergin insanlar
Kimi yerde cüceler oturmuş, devlerin yerine
İnsanlar görüyoruz keyifli
Buruk, yenik, yitikler de var
Sıcacık davranışlar görüyoruz, ara sıra
Yüzü ak
İçi pak
Gözleri ışıl ışıl, sevgi dolu insanlar
Açı doyuran, çıplağı giydiren yiğitler
İnsanlar görüyoruz
Düşünce girdabında boğulan
Fikirsiz, şükürsüz gezenler de çok
Nutuk çekenler
Gözyaşı dökenler var kıyıda, köşede
Soluk soluğa yaşayanlar
Hayata kahredip, toplumdan kaçanlar
Renkler, sesler, ışıklar birbirine girmiş
Sevgiler, hüzünler iç içe
Acı, tatlı yan yana birbirinden habersiz
Sorunlar, sıkıntılar altında
Boğuluyor insan
Onlar
Oturmuş bir kenara
Sığınmış duygularına
Acılardan, ölümden habersiz
İnsanları tütsülüyor
Tütsülemeye uğraşıyorlar, daha doğrusu.