**Yaşamak neleri öğretiyor. Dışarda masum görünüp terbiye takınan, içerde e mail yazarak, ‘hangi ruh durumundasın bilmiyorum…..’ diye, cüratkârca yozlaşan insan manzaraları.**
Bazı sözler karanlıkta söylenir diyorum yazılarımı yazarken. Bazı sözler hiç bir zaman
diyorum. Sorular kulvarında kendi sesimin kalıplarıyla uyanıyorum. Rüyalarda mıyım? Ya da böyledir diyerek, hayatı fikirlerimin eskiyen dakikalarına yükleyerek, kahrediyorum.
İsyanın şiddetiyle çoğalır çoğu zaman bu efkârlı öfkelerim. Çoğu zaman boşlukta kalır haykırışlarım. Bah! Güçlüler daha güçlü, zayıflar daha zayıf… Birilerini ezerek yükselmeye çalışan insan manzaraları. Nerden gelmiş, nereye varan…Kayboluyorum ah, şehlayım kendi iç dünyamın karanlık girdaplarında
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Mükemmel bir anlatım insan manzaraları gernelde yılgınlık suskunluk biz böyle değildik diyesim geliyor da tam da burda son satır çoktan unutmuşuz atalarımızdan kalan o insan manzaralarını harika bir iç yolculuk benliğimizi sorgulammaız gerek her daim biz nasıl insan olduk biz böyle değildik....
evet candost kutluyorum senii yine katmissin guzel beyaz sayfana duygu yuklu harika bir siir daha yuregine saglik ve daha nice guzel siirlere gercekten harikasin candost saygi ve sevgilerimlee hersey gonlunce olsunn ve guzel yazilarinin ve siirlerinin devamini diliyorum
Yüreğine sağlık
duygu yüklü bir yazı
Kaderden bir tokmak ile sabır mihenginde dövülen insandan sıcrayan alaşımlar hayat tecrübesinden damlayan çilelelerdir.Üzerinde dolaşan gizli bir elin tezgahında neticesi bir elmas kıymeti kazanma o da bizim sebatımızla ve dayanma gücümüzle...Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta