İNSAN MANZARALARI
Göründü gökyüzünde
Göçmen leylek
Gagasındaki çıkında
Yeni doğan bir bebek
Sanki kanatsız melek
Kozadan uçan kelebek
Ne yana gideceğini bilmeyen
Yönünü kaderin belirlediği
Kah ağlar kah güler
Yoktur ağzında dişi
Kimi erkek
Kimi dişi
Bazen esmer
Bazen beyaz
Hepsinin aynıdır huyu
Onlar sanki duru bir su
Minicik sıcak elleriyle
Sevgiye 'gel, gel' der
İlk masum sözleridir 'agu'
Uyu günahsız bebeğim
Mışıl mışıl uyu
Ne zor büyür
İnsan yavrusu
Önce emekler sonra yürür
Kah koşar kah düşer
Beşeriyetin tomurcuğu
Kimi açar gül olur
Yanar kül olur kimi
Sonra nasıl da değişir
Hepsinin huyu?
Kendi mi
Kader mi suçlusu?
Kayıt Tarihi : 11.5.2013 12:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nasıl da sevilir. Nasıl da zor büyütülür...
Gözünden sakınır insan. Bir anne için en değerli varlık...
Güzel şiirinizi kutlar, anneler gününüzü kutlarım
sevgili İnci Hanım. Selam ve sevgiler...
Hikmet YURDAER
Masumane bir soru:
“Anne, ben dünyaya nasıl geldim?”
Anlamsız bir cevap:
“Leylekler getirdi yavrum…”
Çocuk gözüyle, leylekler çocuk getiren kuşlar oluvermişler.
Büyükler böyle demediler mi?
Büyükler hep doğru söylerler.
Büyükler hep en büyüktür.
En büyükler yalan söylemezler.
Hele o minicik yavrularına, hiç yalan söylerler mi?
Büyükler değil mi?
“Sakın yalan söyleme” diyen ve
“Yalan söyleyeni Allah da, kul da sevmez” diye ekleyen…
Şimdi ben, bir kardeş istiyorum.
Uçan leyleğe söyledim.
Konan leyleğe söyledim.
Lak lak eden leyleğe söyledim…
Benim sözümü dinlemediler.
Benim isteğimi duymadılar.
Bana kardeş getirmediler.
Demek ki, leylekler de büyüklerin sözlerini dinliyorlarmış.
Demek ki, leylekler de büyükler gibi büyükleniyorlarmış.
Artık anneme söyleyeceğim.
Kendime kardeş isteyeceğim.
Bir de o söylesin leyleğe
Sarılayım bir bebeğe…
Daha çok küçüksün yavrum
Göreceksin bir gün leyleği
Leyleğin getirdiği bebeği
Hayali, düşü, gerçeği
Göreceksin;
Geçmişi
Geleceği
Kaderi…
Hikmet Çiftçi
11 Mayıs 2013
*
Bu yorum mu oldu, şiir mi oldu, farklı bir üslupla dile gelen duygular mı oldu, karar veremedim.
Bir anda yazıya düşenler…
Bu da böylece eklene sayfanıza.
Ben de kendi sayfama eklerim, değerli İnci Hanım.
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
Gelişimine ağırlık vermiş şiir, insanın... İnsan yavrusudur belki de en fazla korunmaya, ilgiye, sevgiye, şefkate muhtaç... Gerçekten çok zor büyür, yıllar alır... Büyüyen sadece bedeni değildir, algısı büyür.. Dili çözülür.. İlgisi büyür... Gittikçe daha fazladır ihtiyacı bir başkasına... Çeşitlenir çevresi...
Elbette değişirken 'huy' dediğimiz davranış biçimi de değişir... Kaç kılığa girer, kaç değişik kişiyi model alır, nerden bileceksin?
Zor.. Çok zor insanı çözmek....
Şiir dili mükemmel.. Tema zaten öyle... Ufkumuzu açan bir şiir herşeyden önce...
Kutluyorum İnci Hanım...
TÜM YORUMLAR (5)