İnsan Manzaraları Şiiri - Ayhan Kocabay

Biraz acayipti sezdim halinden
Beni az samimi buldu yanaştı
Kimse tutmamıştı sanki elinden
Selam verdim oda aldı yanaştı

Konuşması eksik kesik donuktu
Rengi esmerimsi biraz sönüktü
İlgilendim nede olsa konuktu
Buyur ettim hemen geldi yanaştı

Garipti bakmazdı kimse yüzüne
Düşmüştü belliydi çokta hüzüne
Hafiften biraz nem çöktü gözüne
Çay söyledim hemen güldü yanaştı

Meczup olduğunu anladım gördüm
Ne yer ne içermiş onuda sordum
İlgilendim biraz kafamı yordum
Beni bir arkadaş bildi yanaştı

Geldiğinde uğrar hoş beş ederdi
Bir merhaba derdi sonra giderdi
Ne diyelim onunki de kaderdi
Anladım ki memnun oldu yanaştı

Halinden memnundu ederdi şükür
Haramdan uzaktı olsa da fakir
Yoktu kafasında bir kötü fikir
Sevgi yüreğine doldu yanaştı

Büyüğe küçüğe saygısı vardı
Sakladığı nice öyküsü vardı
İnsanlardan azda kaygısı vardı
Sarardı kızardı soldu yanaştı