İnsan Mahallesi Şiiri - Elif Yar

Hep acelemiz vardır bizim
Kaldırımlar şikayet eder
Hırsla ezer geçeriz diye
Kulakları zehirlidir çocuklarımızın
Yalanı, küfrü esirgemeyiz
Kavga gürültü eksik olmaz sıcak yuvamızdan
Ne kendi sesimizi kısmak biliriz
Ne de televizyonumuzu...

Merhamet zayıflıktır gözümüze
Zira çiğnedikçe çıkarız biz üste
Yoksulumuz da riyakardır, zenginimiz de
Gururumuzdan ödün vermeyiz biz
Kedilerimiz hırçındır, kuşlarımız ötmez
Açlıktan nefesi kokar ruhumuzun da
Bir kuru ekmek koymayız kursağımıza
Yalnız birimiz düştüğünde gülmek biliriz
Düşene el uzatan görür isek
Sırt çevirir, yol değiştiririz

Canımız kıymetlidir,
Kendimizi acıdan esirgeriz
Nefsimiz liderimizdir yolumuzdan şaşmayız
Çöplerimiz boştur, kaldırımlar varken...
Bir açan çiçek görmeyelim
Koparır atarız,
Aman bir güzellik görmeyelim
Derhal gözümüzü kapatırız
Sokaktaki hayvanın evini tekmeleriz
Suyunu, yemeğini döker geçeriz
Neden diye sormayınız
Sorudan ve sorgulamaktan nefret ederiz

Kaosu severiz biz
Bir kriz görür isek
Son model telefonlarımıza sarılırız
Hele bir cinayete tanık olursak,
İzlenme rekoru kırarız
Ölenle ölünmez, yeter ki tıklanalım

Mutlak doğrularımız vardır
Kırılmaz zincirlerimiz
Geçilmez sınırlarımız vardır,
Konuşulanlar kadardır değerlerimiz,
Dar kalıplarımız vardır,
Kalın kafalarımız...
Düşünceleri sığdıramayız.
Algılarımız sınırlıdır.
Bizden ötedeki acıya, kargaşaya,
Farklı duygulara kapalıdır algılarımız
Ötekileştiremediklerimiz kadardır düşmanımız
Konuşmayı çok severiz,
Düşünmekten ise nefret ederiz

Komşumuzun ekmeği alınırsa alınsın
Gözümüzü, kulağımızı kapayalım
Bize dokunmayan yılan bin yaşasın
Mahallemizin adı insan mahallesidir
Burada insanlık görecelidir
Zira düşene el uzatan da mahalle sakinimizdir
Üstüne basıp geçen de