Arkadaşlarım vardı benim, güneş yanığı vurmuş kavruk suratlı,
Bir ilkbahar günü, yada eylülün sarı yüzü, farksız bir başlangıç,
Doğsa bu karanlığın ardından, çocukluğumun bir günü…
Serçelerim vardı benim, kahverengi çakıl taşıydı her biri
böğürtlen çalılıklarında koşarken pürneşe, alıp kanatlarına uçuran beni,
he,,,dizlerimde eksik olmazdı çay çamuru yada yeşil çimen lekesi
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta