İnsan Lekesi Şiiri - Mutlu Kahveci

Arkadaşlarım vardı benim, güneş yanığı vurmuş kavruk suratlı,
Bir ilkbahar günü, yada eylülün sarı yüzü, farksız bir başlangıç,
Doğsa bu karanlığın ardından, çocukluğumun bir günü…

Serçelerim vardı benim, kahverengi çakıl taşıydı her biri
böğürtlen çalılıklarında koşarken pürneşe, alıp kanatlarına uçuran beni,
he,,,dizlerimde eksik olmazdı çay çamuru yada yeşil çimen lekesi
kirli yüzlerimiz, duman isi kokardı saçlarımız,
çizik çizik ellerimizle göz yaşlarımızı silerdik te
daha kurumadan, gülerdik bir muzipliğimize…

saftı yüreklerimiz, cesurdu, çoban köpekleriyle dalga geçecek kadar
ve bir gizem arayışı, korkunun kalbine merakımız
para saklardık mezarlık köşelerine, karanlığın kuytusunda titrerdikte
bilmezdik henüz ölülerden değilde yaşayanlardan korkulduğunu

Gediz nehrimiz vardı bizim, evcil yılanlarımızı yakaladığımız
Bozdağın eteklerinde kaya altlarında akrep avladığımız
Ağaçların en yükseğinden yenilen yemişin tadı daha güzeldi de
Demir köprüde trenin altına yatmak kadar heyecan vermezdi yinede
Bilmezdik henüz yürek acısının üstümüzden geçen trenden ağır olduğunu

Bilyelerimiz vardı bizim, sapanlarımız, közlediğimiz süt darılarımız
Çakıl taşı koleksiyonlarımız, çaydan tutup leğenlerde balıklarımız
Kaldırım taşlarında dama oyunlarımız, çelik çomağımız
Hızlı geçerdi her günümüz de, yorulmak bilmez heyecanımız sorardı
Biz ne zaman büyüyeceğiz;
Bilmezdik henüz büyümenin değil insanı insan lekesinin yorduğunu

Yasını tuttuğumuz kaybolan arkadaşlarımız vardı bizim
Geriye bir ayakkabısı kalmış kazalarımız
Bazen sırasına bir karanfil bıraktığımız
Temiz bir yürek kaybolur giderdi aramızdan
Birkaç gün gözyaşı, yaşardıkta hüzünümsü durgunluğu
Geçerdi, silerdi heyecanımsı gülümsemelerimiz
Bilmezdik henüz, gerçek hüznün insan lekesini taşımak olduğunu

Biz büyüdük artık, her birimiz aranızda bir büyüğüz
Bazılarımız halen hatırlar eski günleri,
yüzlerindeki çocuksu gülümsemelerden tanırsınız onları
anlatacak çok şeyleri vardır sizlere
Bazılarımızsa unutmuştur her şeyi,
Yardıma ihtiyaçları vardır da söylemezler,
Gülümsediklerini sanırlarda hatırlayamazlar bir çocuk saflığını
Bulaşıcı bir hastalıktır insan lekesi
Kibri, ihaneti, yalanı ve üzüldüğünde üzmeyi tercih eder
Ya korkun onlardan, ya bulup yardım edin
Nasıl mı?
Bir çocukğun saflığında gülümsemeyi taklit ederken bakın gözbebeklerine
Çünkü saklayamaz hiçbir gülümseme maskesi
İnsan lekesinin hüznünü

06.07.2007