İnsan,lar Şiiri - Hasan Hazani

Uçmayı öğrendi kuşlar misali
Yüzmeyi öğrendi balık timsali
Ama olamadı insan emsali
Döğüşür, öldürür, boşuna yaşar

Doğruları yalan, dolan'lar eder
Zorba olur cebren talan'lar eder
Emeği gasp eder çalan'lar eder
Barbar'ca yaşayıp hoşuna yaşar

Sanarki dünya'nın tek efendisi
Dolsun ister ambar'ları,kesesi
Zannederki doğru yaşar kendisi
Adalet'siz, onursuz başına yaşar

İnsanım, yiğidim derde öğünür
Haksız yere doğrulara sövünür
Helaldir kazancım diye sevinir
Haram, zıkkım olan aşına yasar

Kulakları vardır sağır duyamaz
Dilleri vardır ya doğru diyemez
Gözleri var ama bakar göremez
Aklı, fikri noksan şaşına yaşar

İlim, bilim, fen'in yolundan sapmış
Töre'ler diyerek tabu'lar yapmış
İnanmış faydasız put'lara tapmış
Geçmiş cahil devrin yaşına, yaşar

İnsan hep isterki zengin olayım
Kösk'ler, villa, kat'lar, saray kurayım
Ağa, paşa, beyler gibi durayım
Oluru, olmazı düşüne yaşar

Kimisi umutsuz düşmüs hedere
Kimisi az gelir çoğu gidere
Kimisi inanır talih, kadere
Ya gelir konarsa kuşuna yaşar

Hazani der insan şaşırmış kalmış
Her güzel kendine yar olur sanmış
Diştan güzelliğe inanmış kanmış
Üst, baş, gözü, sözü, kaşına yaşar.
(h.hazani)